Op elk afbeelding van de aquarelen die ik maak, kun je emoties uithalen.
Neem nu deze aquarel van de bizons. Meteen toen het af
was wist ik dat hier een heel verhaal achter zat. Het verhaal van vriendschap.
Hier mag ik mijn verhaal kwijt zonder oordeel. Het maakt dat alle emoties er mogen zijn.
Begrip en respect voeren de hoofdmoot. Je voedt de ander. Nu niet als voerbak. Het voedt mijn innerlijk geluk. Het delen en spelen met woorden met de juiste klanken. Dan kom het als mooi muziek bij de ander binnen.
Het eerste wat in mij opkomt bij deze aquarel is verbondenheid. Samen hebben ze
heel veel beleefd. Ze putten troost uit elkaars ideeën. Zo ontstaat er veel
begrip. Met één woord weet de ander precies hoe de ander voelt..
Deze aquarel voelt voor mij aan als een healing die
heel diep gaat. De rauwe randjes zijn ervan af. Het zijn de laatste weeën. De kennis
borrelt omhoog zo gauw de ander uit pijn stapt. Het delen is o zo belangrijk.
Er is durf voor om over zelfkennis te beschikken. Hierdoor komen er talenten
omhoog waarvan je niet wist dat je ze had. Je weet als geen ander waar je
staat. Kwetsbaar durven te zijn bij de juiste personen. Hierdoor ontstaat
veerkracht. Wederzijds begrip. Vriendschap voor het leven.
Het maakt dat ik meer en meer de schoonheid van het leven zie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten